Ultieme ontknoping leidt tot Losserse titel en promotie !

Op de laatste speeldag werd het kampioenschap in de Hoofdklasse beslist: een onderling duel tussen koploper SV Losser en naaste achtervolger FC Berghuizen zou beslissen welk team er met de hoofdprijs vandoor zou gaan. De fusieclub uit Losser had vooraf de beste papieren: alle competitiewedstrijden werden tot dusver gewonnen terwijl FC Berghuizen onderweg al wat punten gemorst had; de groen-witten moesten winnen terwijl Losser genoeg had aan gelijkspel.

FC Berghuizen had wel het voordeel van een thuiswedstrijd (sommigen betwisten dit: van 1811 was Berghuizen onderdeel van Losser en pas na de annexatie in 1955 onderdeel van de stad Oldenzaal) maar aan steun hadden de Lossernaren geen gebrek getuige de vele supporters die waren meegereisd.

Er stond dus best wat spanning op de wedstrijd en vooraf waren de koppen ook aardig gespannen bij Losser. De koploper kon natuurlijk vertrouwen op de vaste speelwijze die al zoveel succes had opgeleverd. Dat FC Berghuizen nog niet verloren had, lag natuurlijk vooral aan het feit dat ze nog niet tegen Losser hadden gespeeld. Ook sprak de trainer het vertrouwen uit in de spelers die niet in de basis konden starten: net als vorige week tegen Vogido konden zij vanaf de bank wel eens beslissend worden. Deze woorden bleken achteraf haast profetisch….

Onder leiding van scheidsrechter Ter Braak uit Hengelo werd er stipt om 14:30 uur afgetrapt en kon het spektakel beginnen. Het wedstrijdbeeld was eigenlijk zoals iedereen vooraf had verwacht: FC Berghuizen zakte in en loerde op de omschakeling en Losser kreeg het balbezit opgedrongen en die tactiek leek vruchten af te werken voor de Oldenzaalse formatie. Er werd goed en fel verdedigd door Berghuizen waardoor Losser te veel balverlies leidde en via de rappe aanvallers kon Berghuizen voor veel gevaar zorgen. Om een compact spelende tegenstander kapot te spelen is een hoog baltempo noodzakelijk maar daar ontbrak het een beetje aan bij Losser. Er was te vaak balverlies door slordig spel en het leek erop dat niet-verliezen voor veel spelers belangrijker was dan proberen te winnen. Na ongeveer 20 minuten werd Berghuizen beloond voor hun aanpak; een zeldzame dekkingsfout werd direct afgestraft: 1-0 voor FC Berghuizen. Vlak hierna kwam Losser goed weg: een Oldenzaalse aanvaller werd flink aangepakt in de 16 maar de scheidsrechter wilde van een strafschop niets weten. Aan de andere kant van het veld werd Losser amper gevaarlijk ondanks het veelvuldige balbezit en na de 1-0 vond FC Berghuizen het ook wel prima zo getuige het tijdrekken dat in de 1^e helft al begon.

Losser had inmiddels ook noodgedwongen gewisseld: linksback Floris viel uit met een hamstringblessure en hierdoor moest er het nodige omgezet gaan worden. In de rust werd er vooral op gehamerd om geloof te houden in eigen kunnen en strijd te leveren op het moment dat dit gevraagd werd.

Die teksten waren niet aan dovemans oren gericht want in de 2^e helft kwam Losser als herboren het veld op. Berghuizen werd teruggedrongen op eigen helft en kwam aanvallend niet of nauwelijks meer in het stuk voor. Er ontstond dus een boeiend voetbalgevecht en de scheidsrechter had er de handen vol aan: zowel aan Losserse als aan de kant van Berghuizen werden de nodige gele kaarten gegeven. Af en toe tot aan het randje en een enkele keer er zelfs overheen. Losser kwam tot kansen maar de verlossende gelijkmaker bleef uit. Met nog 30 minuten op de klok gooide Losser alle kaarten op tafel en werd de rechtsback gewisseld voor een extra spits in de persoon van Jelmar. Volle bak op de aanval, de dood of de gladiolen.

Met nog enkele minuten op de klok was daar plotseling het vooraf voorspelde mirakel: een afgeslagen voorzet viel voor de voeten van invaller Jelmar en die bedacht zich geen moment en nam de bal vol op de pantoffel: met een mooie curve, hard in de verre hoek: 1-1 ! De ontlading was gigantisch en insiders weten waarom dit voor Jelmar zo’n belangrijke goal was. Bij Berghuizen was de teleurstelling zo groot dat ze direct na de aftrap de bal verspeelden en Losser opnieuw in de aanval ging: over links kwam de andere invaller goed door en een fantastische “delayed pass” werd binnengetikt door goudhaantje Luca: 1-2 voor Losser. Einde wedstrijd, Losser won ook haar 7^e wedstrijd op rij en was kampioen !

Op het veld werd een fraaie kampioenschaal in ontvangst genomen en kon er een fantastisch feest losbarsten. Eerst in de kantine in Losser en later nog tot in de late uurtjes in de binnenstad van Oldenzaal. Na de winterstop mag SV Losser JO19-1 gaan uitkomen op divisie-niveau. Een mooie opsteker voor de fusieclub én voor de spelers een nieuwe sportieve uitdaging om zich op dit niveau te laten zien.