GESCHIEDENIS VAN ONZE VOETBALVERENIGING KVV Losser
Het was op 2 september 1930 dat er in de Rooms Katholieke Werklieden vereniging te Losser een vergadering werd uitgeschreven, in samenwerking met het bestuur van de Gymnastiek- en Atletiekvereniging “D.I.O.”, om te trachten een sportvereniging op te richten. Op deze oprichtingsvergadering, die was uitgeschreven door het bestuur van de Kring Twente en de voorzitter van deze Kring, de heer Fransen uit Hengelo, werd het beoogde doel bereikt. Mede door de opgedane ervaringen in het verleden en met aan het hoofd een bekwame leiding, kon een nieuwe vereniging met een ledental van 33 opgericht worden.
Het voorlopige bestuur zag er als volgt uit: B. ten Braak, B. Veldhuis H.T. van Noesel, HJ. Eilers, W. Zwijnenberg, G. Waanders en L.G. Poorthuis. De eerste ledenvergadering werd op 24 september 1930 inde Catechismuskamer gehouden en stond onder leiding van de heer van Noesel van het voorlopige bestuur. Op deze vergadering zijn de eerste besluiten genomen en op verzoek van Kapelaan Tepe en het voorlopige bestuur, werd een hoofdbestuur gekozen bestaande uit: Dr. L. de Bruyn (voorzitter) en de heren Peters, Esser en Mulderink. De eerste elftalcommissie bestond uit de heren Esser, Mulderink en Zwijnenberg, aangevuld met de aanvoerders van het eerste en tweede elftal.
Tot clubnaam werd na een lange discussie gekozen: Rooms Katholieke sportvereniging “Olympia”, terwijl als clubkleuren werd gekozen voor blauw/wit, wat later veranderde in oranje/zwart, geblokte shirts met zwarte broek. De contributie werd als volgt samengesteld: voor senioren 25 cent per week en voor junioren 10 cent.
Op een ledenvergadering van dinsdag 21 oktober 1930 werd besloten doelnetten en shirts aan te schaffen en werd de elftalcommissie met de heren Waanders, en Eilers uitgebreid. De eerste donateuractie werd gestart, elk lid moest twee donateurkaarten aan de man brengen, kosten per kaart f 1,00. De eerste wedstrijd werd gespeeld op zondag 29 september 1930 ingroen/zwarte shirts van de voormalige R.K.S.V. “Excelsior” tegen Vosta uit Enschede. De wedstrijd werd gespeeld op het terrein aan de Hannekeveldweg op de weide tegenover Bloemen. De opstelling voor de eerste wedstrijd was als volgt: Th. Damhuis, W. Dijkhuis, A. v/d Horst, W.J. Kuipers, J. Blokhuis, J. v/d Horst, B. Berends, A. Scheffer, H. van Noesel, P. Bouwma en L.G. Poorthuis.
Het ledental bleef stijgen en er werden door de leden 104 loten verkocht, als bijdrage voor een te bouwen kleedkamer. Nog datzelfde jaar werd deelgenomen aan de competitie van de Kring Twente en wel met drie elftallen. Het tweede elftal werd zowaar kampioen en nog wel ongeslagen. Voorwaar een schitterende start. Het eerste speelveld was dus bij Bloemen, het tweede aan de Lutterstraat en spoedig daarna moest alweer naar een nieuw terrein worden uitgezien. Men vond onderdak op de kerkweide aan de Oldenzaalsestraat. In 1933 werd Kapelaan Loohuis als nieuwe adviseur geïnstalleerd. Het ledental was inmiddels gestegen tot 249.
Op de ledenvergadering van 6 april 1937 bracht onze vereniging een nieuwe naam en een clubvlag. Om vergissingen en verwarringen te voorkomen, werd na een gehouden stemming besloten, ingaande I juli de naam te wijzigen van “Olympia” in “K.S.V. Losser”. Tijdens de tiende jaarvergadering in 1940 werd door de secretaris, de heer L.G. Poorthuis een somber overzicht gegeven. Waren er in de afgelopen 10 jaren jaarverslagen inhoudende crisis, werkloosheid, veranderingen van sportterreinen, kampioenschappen, tegenslagen vreugde, dit jaar was er een, die niet in de geschiedenis zal worden vergeten. Immers, door de ontwikkelingen in Europa in september 1939 met de daaraan verbonden mobilisatie van het Nederlandse leger, moesten 25 leden van onze vereniging hun plicht voor het vaderland vervullen. Door de afdeling voetbal werd een noodcompetitie ingesteld en er werd melding gemaakt van een zeer koude winter als nooit tevoren.
Op 10 mei 1940 trof ook ons kleine landje het lot waaraan we nog steeds dachten te ontkomen, het was oorlog! Natuurlijk waren onze gedachten op de eerste plaats bij onze leden militairen. God zij dank kwamen ze allemaal behouden terug.
Op 8 juli 1945 werd de eerste jaarvergadering na de oorlog gehouden en konden wij ons opnieuw instellen om onze vereniging tot een grote sportvereniging te maken. Op dat ogenblik zijn bij onze vereniging de volgende takken van sport ondergebracht: voetbal, atletiek, gymnastiek, wandelsport en korfbal (dames), de afdeling voetbal nam wederom deel aan een noodcompetitie, omdat er nog geen normale competitie kon worden gespeeld. Ook werden enkele wedstrijden gespeeld tegen Engelse militaire teams. In 1946 hadden we weer een normale competitie en na een spannende finish werd ons eerste elftal, na een beslissingswedstrijd tegen zustervereniging P.J. op het TAR-terrein te Losser, Kampioen van de 4e klasse A van afdeling 3 van de K.N.V.B. De strijd om een plaats in de 3e klasse werd ook alweer door een beslissingswedstrijd tegen het Almelose P.H. op het terrein van Sportclub Enschede, met 1-0 gewonnen door een doelpunt van J. Lentfert die een fraaie solo besloot met een schot, dat hoog en onhoudbaar voor de P.H. doelman in het net belandde. Onze jongens hadden prachtig werk geleverd en het succesjaar werd bekroond met de promotie naar de 3e klasse. Het was begrijpelijk dat op zondag 8 september 1947 heel Losser leeg liep om de kampioenen te ontvangen. Het was voor bestuur en spelers een onvergetelijke dag.
De oorlog heeft menigeen aan banden gelegd en de bevrijding brengt veel animo voor de sport, maar in het bijzonder voor onze vereniging, want het ledental loopt op tot 500. Op de vergadering van 28 december 1946 werd de heer van Noesel tot erelid benoemd voor zijn vele en grote verdiensten voor de K.S.V. Losser. Zijn afscheid naar Utrecht viel ons allen zwaar. In 1947 moesten een 40-tal leden hun plicht in Indonesië vervullen. Op I juli 1948 noteerde onze sportvereniging 570 leden. Onze junioren boekten weer goede successen, het C- en D-elftal werden kampioen.
Na vijf jaar in de 3e klasse van de K.N.V.B. te hebben gespeeld, viel op 29 april 1951 de degradatie van ons eerste elftal naar de 4e klasse te betreuren. We hoeven niet verder uit te wijden over wat de oorzaak van deze degradatie is geweest, ieder lid weet het: geblesseerde en zieke spelers, t.w. J. Lentfert, B. Dijkhuis, A. Damhuis, W. ten Sunderen, D, Hollander, J.Grooten. Terreinmoeilijkheden waren ook toen al overbekend. Het Muldersveld werd door de bond afgekeurd en pogingen om tot een tweede terrein te komen leverden povere resultaten op. Het clubblad zag na een korte afwezigheid opnieuw het levensecht. In datzelfde jaar werd besloten om alle afdelingen afzonderlijk hun jaarvergaderingen te laten houden. Een tweede terrein, speciaal voor onze junioren, dat met steun van de gemeente klaar kwam, betekende een welkome verlichting voor de terreinmoeilijkheden. Van het noodterrein aan de Braakstraat werd vooral door onze junioren flink gebruik gemaakt en het betekende een enorme ontlasting van ons sportterrein “n Mollenberg”. Helaas was de vreugde van korte duur. De gemeente had andere plannen, er werd een gymnastiekgebouw gepland. Het seizoen 1952/1953 dompelde ons nog dieper in de put. Na een verblijf van 14 jaren in de K.N.V.B., degradeerde het eerste elftal naar de eerste klasse van de onderafdeling Twente. De oproep na een speciale circulaire om op de jaarvergadering eens te tonen hoe het met clubliefde en goede geest gesteld was, had tot resultaat dat de zaal van café Veldhuis bijkans te klein was. Met de hand op het hart werd gezworen om het komende jaar weer terug te keren naar de K.N.V.B. Het tweede terrein werd dankbaar in gebruik genomen en de zorgen van een kleedkamer werden dankzij de hulp van verschillende oudere leden opgelost. Een zwaar verlies betekende het vertrek van onze Geestelijke Adviseur, Kapelaan Thielen naar Utrecht. Door gebrek aan medewerking enerzijds en financiële moeilijkheden anderzijds, verscheen ons clubblad niet. De gedane beloften werden in het seizoen 1953-1954 waar gemaakt. Na een competitie waarin ons eerste elftal meestal de toon aangaf, werd op 21 maart in het Van Heek park te Enschede door een 3-0 overwinning op Sportclub 5 de kroon op het werk gezet en het afdelingskampioenschap behaald. Het seizoen 1954/1955 kenmerkte zich door de jubileumactie die zijn schaduw al ver vooruitwierp. De resultaten waren echter niet daverend. Het gemis van een goed functionerende schakel tussen de afdelingsbesturen werd meer dan eens gevoeld. In deze behoefte werd voorzien door het vormen van een hoofdbestuur, waarin alle afdelingen naar verhouding waren vertegenwoordigd.
In verband met het 25-jarig jubileum voorzag dit bestuur zeer zeker in een behoefte. De jubileumviering werd geheel verzorgd door krachten uit eigen vereniging. Het is een hoogtepunt geweest in de geschiedenis van onze sportvereniging. Weldra ging het echter niet zo goed meer met de onderlinge samenwerking en gingen de diverse onderafdelingen ieder hun eigen weg: de voetbal, de gymnastiek, de wandelsport en de handbal.
De droom van een grote sportvereniging was uit! Voor de afdeling voetbal begon een nieuwe periode. Het ledental van de KVV Losser steeg geleidelijk en door het gemeentebestuur werd begrepen dat hier geholpen moest worden. Het was dan ook verheugend toen bekend werd gemaakt dat spoedig zou worden begonnen met de bouw van een groot sportcomplex in “Brilmansdennen”. Voorlopig moest de KVV Losser zich tevreden stellen met een terrein dat in 1959 is klaargekomen.
Een van de sportieve hoogtepunten in de geschiedenis van de sportvereniging Losser was het behalen van het 2e klasserschap. Het was een lange en moeilijke weg die werd ingezet in 1960 toen Losser kampioen werd in de 4c klasse. Aan de promotiewedstrijden voor het bereiken van de derde klasse werd door vier verenigingen deelgenomen, t.w. Haaksbergen, Columbia uit Apeldoorn, de hoven uit Zutphen en Losser. Trainer in die tijd was H. Oosterveen. Na enkele jaren met wisselend succes in de 3e klasse gepeeld te hebben, o.a. in het seizoen 1962/1963 een tweede plaats achter Neede, werd op hemelvaartsdag 1964 het grote doel, promotie naar de 2e klasse, bereikt door de laatste competitiewedstrijd met 2-1 van B.W.O. uit Hengelo te winnen. Vol goede moed werd het seizoen 1964/1965 in de 2e klasse van de K.N.V.B. gestart, maar al spoedig bleek dat het voor Losser een moeilijk seizoen zou worden. De vaste kern van het eerste elftal was inmiddels een aantal jaren ouder geworden en kon het hoge tempo moeilijk bijhouden. Intussen was ook nog Johan Plageman naar FC Twente vertrokken. Helaas was de degradatie niet te ontlopen en was men ook al, met het oog op de toekomst, begonnen met verjonging van het elftal. Dit had tot gevolg dat een verjongd Losser op 16 mei 1965 de 2e klasse met een overwinning moest verlaten.
Sportpark ’t Möllenberg in 1966
Het sportpark “Brilmansdennen” was ondertussen steeds verder uitgebreid en er kwamen ook meer speelgelegenheden voor de KVV Losser. Toch werd het nog 1966, voordat het sportpark “Brilmansdennen” officieel werd geopend. Het was op zaterdag 5 november toen burgemeester van de Sandt het fraaie sport- en recreatiecomplex kon openen. Naast het sportveldencomplex ontstonden hier het zwembad, tennisbanen en kleedgebouwen, De Burgemeester sprak zijn dank uit aan allen die aan de totstandkoming van dit sportcentrum hebben bijgedragen.
Met het spelen van het “Wilhelmus” door muziekvereniging “Excelsior” werd de openingsplechtigheid besloten, waarna de elftallen van FC Twente en een Lossercombinatie in het veld kwamen.
Voorzitter in die jaren is natuurlijk Johan Nordkamp, die de “hamer” al sinds 1957 hanteert. Een andere goede bekende uit die tijd is natuurlijk terreinknecht Geert Roelink, die voor zijn vele verdiensten in 1966 de prestatiebeker in ontvangst mag nemen. In kapelaan van Huik heeft de KVV een uitstekende man als geestelijk adviseur. Onze vereniging groeit inmiddels naar 400 leden en het hoofdbestuur wordt uitgebreid van 7 naar 9 personen. De begroting bedraagt in die periode 18.000.- de contributie voor senioren is F 2,- en voor junioren F1,50.
Het tweede elftal behaalt in 1968 voor de zoveelste keer de titel in de 1e klasse TVB en het eerste elftal degradeert een jaar later naar de 4c klasse door een 3-1 nederlaag op de laatste wedstrijddag tegen Haaksbergen. Alle Losserse verenigingen zijn nu in deze klasse verenigd en voorzitter Johan Nordkamp spreekt op de jaarvergadering zelfs over de mogelijkheid tot een fusie tussen de drie Losserse verenigingen. Als nieuwe hoofdtrainer wordt P. Eshuis aangetrokken, terwijl in hetzelfde jaar twee jeugdspelers worden uitgenodigd voor de B-selectie van de TVB, Paul Krabbe en Stef Hollander. Er wordt een damescomite opgericht en de feestcommissie, die i.v.m. het 40-jarig jubileum werd samengesteld, gaat lang voor het jubileum ter ziele. Geert Roelink draagt zijn taak als terreinknecht gedeeltelijk over aan schoonzoon J. Knopers en de vereniging wordt geschokt door het plotselinge overlijden van T. Verhoeven en penningmeester H. Padberg, beide t.g.v. een ongeval. Hoogtepunt in 1970 is natuurlijk, het 40-jarig jubileum. Na een heilige mis volgt een broodmaaltijd in het NKV gebouw, waarbij B. Dijkhuis en oud-voorzitter J. Luizink tot erelid worden benoemd, terwijl Joop Kuipers de titel “lid van verdienste” ten deel valt. Erevoorzitter L. de Bruyn verzorgt de huldiging. ’s Avonds is er een zeer goed bezochte feestavond (400 personen) die mede door de muziek van het orkest A(ppie) Koop tot een groot succes wordt. De jubileumcommissie onder leiding van J. Bops en J. Schoppink kan terugzien op een geweldig Jubileum.
De Losserloop wordt ondertussen, zoals wel vaker in die jaren, gewonnen door Henk Plageman en het tweede elftal promoveert (na een beslissingswedstrijd tegen Tubantia) opnieuw naar de 3e reserve klasse KNVB. Abse Kolkman van BWO volgt Piet Eshuis op als hoofdtrainer en de KVV heeft in die tijd geen clubblad.
De belangrijkste gebeurtenis in het seizoen ’71 -’72 is ongetwijfeld het feit dat Johan Nordkamp de voorzittershamer overdraagt aan Johan Luttikhuis. Johan Nordkamp wordt tijdens de jaarvergadering tot erevoorzitter benoemd en ontvangt tevens de prestatiebeker. Het eerste elftal levert in het seizoen ’72-’73 een prima prestatie door kampioen te worden in de 4e klasse A. Het tweede elftal kan de prestatie van het eerste helaas niet evenaren, sterker nog, men degradeert weer eens naar de TVB. De plannen die er al lang zijn voor uitbreiding van het clubgebouw lijken nu eindelijk uitgevoerd te worden, maar er is nog steeds geen clubblad!
In 1974 lijkt hier echter verandering in te komen, hoewel het blad eerder een “mededelingenblaadje” dan een clubblad genoemd kan worden. Maar zie, in de loop van het seizoen wordt dan toch eindelijk een clubbladcommissie opgericht.
Het derde en het vierde elftal hijsen de kampioensvlag en kunnen het feest gaan vieren in een kantine die fraai is uitgebreid. De omzet in de nieuwe kantine stijgt in dit seizoen met maar liefst 50%.!
Bestuursproblemen voor de KVV een jaar later, want er blijken niet voldoende kandidaten te zijn om de plaatsen in te nemen van diverse aftredende bestuursleden. Het oude bestuur blijft noodgedwongen ‘zitten” tot december, waarna een totaal vernieuwd bestuur aan de slag gaat.
Toon Eulderink sr. ontvangt de prestatiebeker voor zijn geweldige staat van dienst. We zijn ondertussen in het seizoen ’76-’77, waarin het eerste elftal zich ternauwernood weet te handhaven in de 3e klasse. Evert Bruning verlaat de KVV en Abse Kolkman keert terug op het “oude nest”. Het trainingsveld wordt voorzien van een prachtige nieuwe lichtinstallatie en Geert Roelink, die jarenlang als terreinknecht en als kantinebaas werkzaam is geweest, besluit om er definitief mee te stoppen. Johan Veger neemt de kantine over, terwijl August Wijering de taak van terreinknecht op zich neemt. Jan Meijer wordt de nieuwe jeugdvoorzitter, als opvolger van Johan Veger.
Een jaar later slaagt het tweede elftal er weer eens in om te promoveren naar de 3e reserve klasse KNVB. De jaarvergadering wordt gehouden op 25 juni 1978, de dag waarop het Nederlandse elftal ’s avonds in Argentinië de wereldtitel voor het grijpen heeft, maar helaas met 2-1 verliest na verlenging. Hennie Kattenpoel verlaat Losser A I en wordt opgevolgd door Hennie Mekkelholt van OSV.
Over het seizoen ’78-’79 valt zeer weinig te melden, De voorbereidingen voor het gouden jubileum zijn in volle gang en om de kas van de jubileumcommissie te “spekken” wordt besloten om de prijs van een pilsje tijdelijk en alleen op zondag te verhogen tot fl1,25.
Het is 1980, het jaar waarin het gouden jubileum op grootse wijze wordt gevierd. Jubileumtoernooien, jeugdvariëteit, een discoavond en natuurlijk de onvergetelijke feestavond in sporthal de Fakkel. Een geweldige voorbereiding en een tot in de puntjes verzorgd jubileum! Ondertussen heeft de vereniging een bijna geheel vernieuwd bestuur, waarbij Martin Elfrink Johan Luttikhuis als voorzitter opvolgt. Het eerste elftal slaagt er in om direct weer te promoveren en naar de 3e klasse na een onverwachte misstap van concurrent Glanerbrug in de laatste wedstrijd. Wie herinnert zich niet dat onverwachte telefoontje om kwart over vier in het clubgebouw. Doldwaze taferelen zijn het gevolg, want een leukere manier om kampioen te worden is natuurlijk nauwelijks te bedenken. Het succes is bijna kompleet, maar helaas eindigt het tweede elftal met een punt achterstand op de tweede plaats in de 3e reserve klasse. Toch ook een uitstekend resultaat! We schrijven het seizoen 1981-1982. De KVV Losser groeit maar door. De begroting die 15 jaar geleden nog ca. F 18.000.-bedroeg, is inmiddels opgelopen naar 140.000 gulden. Aan het einde van het seizoen bedraagt het totale ledenaantal 602, waarvan er een vertrekt naar FC Twente, en wel Rob Reekers. Na twee jaar voorzitter en zeven jaar penningmeester te zijn geweest, besluit Martin Elfrink er een punt achter te zetten en neemt Freek van Oenen de hamer over. Opnieuw overlijdt een zeer belangrijke persoon in de historie van de KVV Losser, mede oprichter en erevoorzitter Leo de Bruyn. Het derde veld levert veel problemen op door wateroverlast en wordt omgeploegd en rond het hoofdveld wordt een fraai tegelpad aangelegd.
1982-1983: Uit het totaal gerenoveerde derde veld komen allerlei “leuke” attributen naar boven, zoals delen van fietsen en kachels, ijzerdraad en zelfs een fluitketel, de KVV Losser organiseert tijdens de Carnaval het zgn. “pleingebeuren”. Het wordt een groot succes en niet in de laatste plaats voor onze penningmeester. Terreinknecht Freddie van Dam vertrekt en wordt later opgevolgd door Hennie Bloemendaal en Henk Lempsink. Dieptepunt in 1983-1984 is natuurlijk de degradatie van het eerste elftal naar de 4e klasse met 15 punten uit 22 wedstrijden. Het tweede ontspringt de dans ternauwernood door de beslissingswedstrijd tegen WVV in winst om te zetten. Vreugde echter bij onze jeugd, want A I promoveert naar de hoofdklasse.
Jan Meijer stopt na 6 jaar voorzitterschap bij de jeugd en Henk Oosterveld vertrekt als hoofdtrainer. Hun opvolgers zijn resp. Ben Dunhof en Herman Schouwink. Geert Roelink wordt voor zijn vele verdiensten benoemd tot erelid en voor het eerst wordt het stratenvoetbaltoernooi georganiseerd. Ondertussen wordt er hard gewerkt aan de verbouwing en uitbreiding van het clubgebouw en de kleedkamers. Degradatie is ook in het jaar daarop het onderwerp van gesprek, want zowel het tweede als het derde slagen er in om de rode lantaarn tot het einde toe vast te houden. Freek van Oenen stopt na drie jaar voorzitterschap en wordt opgevolgd door Albert Berghuis. De veteranen vieren het 25 -jarige jubileum o.a. met een unieke expositie van A. Kortemeyer: “een halve eeuw sportgebeuren in en om Losser”. Op 24 november 1984 opent Burgemeester Peters het nieuwe clubgebouw.
Drie nieuwe kleedkamers, een materialenhok, een massagekamer, een scheidsrechtersruimte, een uitgebreide bestuurskamer, een grotere kantine met keuken en natuurlijk een jeugdhonk zijn het resultaat van vele uren noeste arbeid door talloze vrijwilligers. Johan Nordkamp ontvangt tijdens de nieuwjaarsreceptie de gouden bondsspeld van de TVB en op tweede kerstdag legt een felle brand de oude, houten kleedkamers volledig in de as. Als opvolger van Hennie Bloemendaal en Henk Lempsink wordt Ronnie Even sr. de nieuwe terreinknecht. Het seizoen 1985-1986 brengt de KVV Losser een duidelijk ledenverlies. Telden we in 1984 nog 614 leden, in 1986 loopt dit aantal terug tot 581.
Herman Schouwink verlaat de KVV aan het einde van het seizoen en van De Tubanters komt Leo de Boer. De supportersvereniging viert haar 40-jarig jubileum
Leo de Boer blijkt een goede keuze, want al in zijn eerste seizoen brengt hij de KVV Losser naar de 3e klasse. Een enorme spanning met de laatste wedstrijden tegen TAR en thuis tegen PJ. Met 34 punten uit 22 wedstrijden is het kampioenschap een feit. Ook de jeugd deelt mee in de feestvreugde, want het kampioenschap van B I betekent promotie naar de hoofdklasse B I en A I wordt keurig tweede. Johan Wigger viert zijn 25-jarig jubileum als jeugdleider/trainer en ontvangt daarvoor de zilveren bondsspeld van de TVB. Joop olde Bolhaar stopt na 12 jaar als masseur en ook Jan Kist, tientallen jaren consul, besluit zijn functie neer te leggen. Ex-KVV speler Rob Reekers debuteert in de Bundesliga bij de VFL Bochum. De Losserloop, georganiseerd door de veteranenafdeling, mag zich in een steeds grotere belangstelling verheugen. Waren er vorig jaar nog 350 deelnemers, dit jaar gaan maar liefst 460 lopers van start. In het jaarverslag van het seizoen 1987-1988 schrijft secretaris Wim Betting het volgende: “de laatste thuiswedstrijd op het sportpark Brilmansdennen in het seizoen 86-87 betekende het kampioenschap in de 4e klasse A en de eerstvolgende thuiswedstrijd op Brilmansdennen is het debuut van de KVV Losser in de 2e klasse B. Een leek zou denken dat de 3e klasse is overgeslagen. Niets is echter minder waar, want tijdens de renovatie van ons sportpark in het seizoen 87-88 speelt ons eerste elftal alle thuiswedstrijden op het TAR-veld. Ondanks deze “handicap” slaagt het elftal er in om in een keer door te stoten naar de 2e klasse, een unieke prestatie!
Door de genoemde renovatie van het sportpark Brilmansdennen, is het een moeilijk jaar voor de KVV Losser. De jeugd speelt haar thuiswedstrijden meestal elders in de gemeente en de senioren spelen twee maal een uitwedstrijd. Ondanks dat wordt het derde toch kampioen en promoveert naar de 2e klasse. Weinig kantine-inkomsten natuurlijk in dat jaar, zodat de zeer succesvolle sponsorloop (maar liefst 208 deelnemers ) door de penningmeester “handenwrijvend” wordt bekeken. Een dikke F10.000,- is het fraaie resultaat.
Clemens Zwijnenberg, de supersnelle rechterspits, vertrekt naar FC Twente en de hele vereniging rouwt na het plotseling overlijden van Jan en Jannie Lentfert. De renovatie van het sportpark is inmiddels voltooid en de KVV Losser heeft de beschikking over drie speelvelden en een trainingsveld. Ondanks de nieuwe drainage blijft het “derde” veld zeer drassig en wordt regelmatig afgekeurd. Het eerste elftal beschikt bij het debuut in de 2e klasse B echter over een prima speelveld en de resultaten blijven dan ook niet uit. Enkele schitterende wedstrijden worden in een overwinning omgezet en tijdens de streekderby tegen Berghuizen wordt “Brilmansdennen” overspoeld met bijna 1000 toeschouwers! Halverwege de competitie prijkt de naam Losser op de eerste plaats, maar uiteindelijk heeft Tubantia de langste adem. Met een punt achterstand eindigt Losser op een fantastische tweede plaats met 30 punten uit 22 wedstrijden. De voorbereidingen voor het 60-jarig jubileum zijn in volle gang en om de noodzakelijke financiën bijeen te krijgen, wordt er een grote loterij georganiseerd met 1000 loten a / 100,- met als hoofdprijs een auto.
Oud KVV-speler Rob Reekers, spelend bij VFL Bochum, maakt zijn debuut als international.
Het seizoen 1989/1990. De Losserloop 1989 valt door de vele regenval in het water. De Losserloop telt dat jaar slechts 180 lopers. Het 1e elftal kent een zeer moeizame start, maar na een prima herstel voor de winterpauze en een redelijke eindsprint wordt alsnog een keurige 5e plaats behaald met 25 punten uit 22 wedstrijden. De uitstekende jeugdopleiding plus het feit dat onze 2e selectie in de 2e klasse van de KNVB speelt, beginnen hun vruchten af te werpen. De KVV Losser heeft een enorme toeloop van nieuwe leden. Tijdens de nieuwjaarsreceptie deelt secretaris W. Betting mede, dat het 700 e lid in aantocht is.
1990-2000: Na enkele jaren in de 2e klasse van de KNVB te hebben gespeeld valt aan het einde van het seizoen 1990/1991 jammerlijk het doek en degradeert het I e elftal naar de 3e klasse van de KNVB. De bedoeling om zo snel mogelijk naar de 2e klasse terug te keren is tot op heden, ondanks vele goede pogingen en veel inzet, helaas nog niet gelukt.
Aan het begin van de negentiger jaren moet noodgedwongen het trainingsveld worden gesloten nadat enkele spelers verwondingen hebben opgelopen door vanuit de bodem omhoog gekomen glas en andere rotzooi. Het blijkt dat hier vroeger een vuilstort plaats heeft gelegen, Na een korte bezetting van het gemeentehuis door de jeugdspelers van de KVV Losser wordt op kosten van de gemeente het gehele trainingsveld afgegraven en opnieuw speelklaar gemaakt. Nadat begin 1990 het 700e lid werd verwelkomd heeft, voor wat betreft het ledenaantal, de KVV Losser een kleine stap achteruit moeten maken. Tijdens de jaarvergadering van 2000 staat het ledenaantal op 655. De landelijke trend, een daling in het ledenaantal binnen sportverenigingen van circa 10% op jaarbasis, wordt gelukkig niet gevolgd. Telde de KVV Losser begin jaren negentig nog 15 seniorenelftallen, op dit moment wordt de competitie gestart met 10 seniorenelftallen. Daar tegenover staat dat de jeugdafdeling een geweldige sprong voorwaarts heeft gemaakt. De inspanningen van de reclamecommissie werpen half jaren negentig hun vruchten af door de realisatie van lichtmasten om het 2e speelveld en in 1997 wordt een elektronisch scorebord bij het hoofdveld geïnstalleerd. Met de intrede van de “club van100” heeft KVV Losser tevens een stap vooruit gemaakt. Deze onafhankelijke club van mensen met een oranje-zwart hart zorgt er jaarlijks voor dat alle selectie elftallen (senioren en junioren) een financieel steuntje in de rug krijgen. Hiermee worden de soms zo noodzakelijke voorwaarden geschapen om goed te kunnen presteren. Het 1e elftal strand tijdens hun mars naar de 2e klasse, na een zinderende finale wedstrijd in de nacompetitie, onder leiding van hoofdtrainer G. Scheffer jammerlijk tegen Hattem. Bij de start van het seizoen 1997/1998 wordt de langverwachte start gemaakt met de verbouwing/ renovatie van de kleedkamer accommodatie. Bij de ingebruikname van de nieuwe kleedlokalen, massagelokaal en toiletten wordt de vele vrijwilligers die dit knappe staaltje hebben volbracht alleen maar lof toegeroepen. En tot op heden zijn wij er trots op dat wij onze tegenstanders mogen verwelkomen op het gedeeltelijk vernieuwde sportcomplex. Bij de start van het seizoen 1998/1999 maakt de jubileumcommissie haar opwachting. Het doel om een grandioos 70 jarig jubileum te kunnen vieren en de club ook een financiële injectie te geven wordt in de zomer van 1999 beloond met de verkoop van het 1000e jubileumlot. Het 1e elftal speelt na een goed seizoen onder leiding van hoofdtrainer P. Binsbergen voor een plaats in de nacompetitie. In de uitwedstrijd tegen Schalkhaar wordt helaas met 0-1 verloren. In mei 2000 wordt voor het eerst een familieweek georganiseerd met afsluitend een groots opgezet jeugdtoernooi.
